Het einde is een beetje een afknapper. Ik schrijf dit terwijl ik al weer thuis ben. de dag nadat we in de duinen hebben lopen stoeien wilde de versnellingsbak niet in de 5e versnelling. En een tijdje later zat hij vast in de achteruit. Dat is lastig. We zijn achter een andere tango gesleept naar La Serena, een tocht van 350 km aan een touwtje berg op berg af over een 2 baans weg waar de vrachtwagens en bussen 100 rijden.....en wij niet. Van daaruit de volgende dag naar Valparaiso met de crew van het kamphospitaal. Eerst alles afbreken, dan wachten, dan in de bus, dan wachten, dan in vliegtuig van Chileense luchtmacht naar in de buurt van Valparaiso, dan wachten, dan in de bus naar de plek waar de vrachtwagens met de bagage aankomen, dan 5 uur wachten en toen naar hotel.
Helaas dus weer niets van het hele podiumspektakel gezien.
Wel prima gaan eten met de medische crew en daarna met Roeland en Bas in de kroeg gezeten. Net op tijd wakker om de bus te hebben naar vliegtuig en weer naar huis.
Heerlijk om weer thuis te zijn. 1 Dagje bijkomen en dan woensdag weer werken.
Ik ben niet zo moe als vorig jaar. Alles is iets minder nieuw en we hebben de tweede week weinig spannende dingen gedaan en geslapen op vliegvelden waar niets gebeurd. Ga ik volgend jaar weer? Daar moet ik nog eens goed over nadenken.
Bedankt voor jullie aandacht en enthousiasme!!!
PS geen foto's van laatste deel want camera is kwijt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten