interview met RTL

wie het interview met RTL wil zien: hier staat het.

El Salvador-La Serena en La Serena-Valparaiso

Het einde is een beetje een afknapper. Ik schrijf dit terwijl ik al weer thuis ben. de dag nadat we in de duinen hebben lopen stoeien wilde de versnellingsbak niet in de 5e versnelling. En een tijdje later zat hij vast in de achteruit. Dat is lastig. We zijn achter een andere tango gesleept naar La Serena, een tocht van 350 km aan een touwtje berg op berg af over een 2 baans weg waar de vrachtwagens en bussen 100 rijden.....en wij niet. Van daaruit de volgende dag naar Valparaiso met de crew van het kamphospitaal. Eerst alles afbreken, dan wachten, dan in de bus, dan wachten, dan in vliegtuig van Chileense luchtmacht naar in de buurt van Valparaiso, dan wachten, dan in de bus naar de plek waar de vrachtwagens met de bagage aankomen, dan 5 uur wachten en toen naar hotel.

Helaas dus weer niets van het hele podiumspektakel gezien.

Wel prima gaan eten met de medische crew en daarna met Roeland en Bas in de kroeg gezeten. Net op tijd wakker om de bus te hebben naar vliegtuig en weer naar huis.

Heerlijk om weer thuis te zijn. 1 Dagje bijkomen en dan woensdag weer werken.

Ik ben niet zo moe als vorig jaar. Alles is iets minder nieuw en we hebben de tweede week weinig spannende dingen gedaan en geslapen op vliegvelden waar niets gebeurd. Ga ik volgend jaar weer? Daar moet ik nog eens goed over nadenken.

Bedankt voor jullie aandacht en enthousiasme!!!

PS geen foto's van laatste deel want camera is kwijt.

Dag 12: Antofagasta – El Salvador

Vandaag bij een controlepost gestaan halverwege een stoffige special.

Later gaan rijden via de special om op de plaats te komen waar we morgen moeten zijn.  Fijn, weer een vliegveld.

Maar de tocht er naar toe is gaaf.Helaas zijn we midden in de nacht in de woestijn gestrand en moesten we omkeren. De eerste keer dat we met die oude Landcruiser ergens niet doorheen kunnen  komen. Het was een nogal steil duin en het was stik donker, dan is het moeilijk om te bepalen hoe je zo’n duin het beste oprijdt. Tentje opgezet en vanochtend omgekeerd richting asfalt. Als je zo'n foto van zo'n duintje ziet dan snap je toch niet dat je daar niet overheen komt.

Ik heb net als vorig jaar weer geen enkel idee wie er nog in de race is en wie niet. Wie staat er nummer 1?

Dag 10 en 11: Calama – Antafogasta

Minder dan de helft van de motoren zijn nog over. Auto’s en vrachtauto’s heb ik geen gegevens over. Maar het is wel sneu, als je zoveel geld betaalt en je zo lang voorbereid en je kan de tocht om wat voor reden dan ook niet afmaken.

We hebben vannacht in een hotel geslapen in Tocopilla. Voelt schuldig, hoort eigenlijk niet bij de Dakar. Maar was wel erg lekker, en ook goed eten was wel eens lekker.

Eigenlijk wel jammer dat we een stukje hebben afgesneden. Het giga duin bij Iquique heb ik dus gemist. Bij aankomst op kamp van Antafogasta werd het wel eens tijd om de auto te wassen…in de woestijn.

Het kamp wordt goed bewaakt.

Daarna meteen weer doorgereden naar ons plekje voor de dag van morgen.

Op het kamp hoorde ik dat het interview is uitgezonden op RTL en inmiddels al veel leuke reacties gehad. Alard Kalf nu ook ontmoet en hij slaapt ook in een tent.

Cameraman Patrick van Weeren heeft me de truck laten zien waar alle video bekeken en bewerkt wordt van de 3 heli’s en nog wat mobiele camera’s.

Dag 9: Uyuni – Calama

Bij contolepost gestaan vandaag. Afgelopen nacht bezig geweest om er te komen. Spannende piste van 130 gereden door veel blubber. Natuurlijk weer maar 3 uur slaap.

Van Coronel hoorde ik in Uyuni dat het interview op een andere dag wordt uitgezonden. Is nog niet bekend wanneer.

Foto’s gemaakt van Bolivianen bij het checkpoint.

De president kwam ook nog langs. Ergens tussen die mensen loopt hij.

Nadat de motoren voorbij waren hebben we de resterende 270 km gereden rond het zoutmeer bij Uyuni. Ontzettend mooi met een 7000 mtr hoge vulkaan op de achtergrond. Spannend of het allemaal gingen halen. De tank van 180 ltr ging toch wel erg snel leeg.

Daarna doorgereden naar Calama in Chili. Nog eens 200 km zandweg. Desolate grenspost in een indrukwekkend landschap.

Morgen hebben we geen taken…..dat is echt uniek. Tijd voor onderhoud aan de auto. En ontbijtje met Roeland en Bas.

Overmorgen moeten we weer op een vliegveld staan voor als er vreselijke dingen gebeuren. Alain en ik hebben de indruk dat we hier zo vaak voor ingedeeld staan omdat we een koppel van anesthesist en chirurg zijn met allebei veel ervaring. Soms kan je daar ook wel eens niet blij mee zijn.

Dat vliegveld ligt bij Antofagasta. We slaan dus het kamp van Iquique over en rijden meteen naar het westen ipv eerst naar het noorden (scheelt 1500 km). Restaurant en hotel….is wel bijzonder.  De plaats Tocopilla is wat minder.

Voor wie het ondertussen een beetje duizelt van alle plaatsnamen volgt HIER de link voor het parcours.

Dag 8: Salta – Uyuni

Gisteren was rustdag. Was voor iedereen ook wel nodig. Iedereen van organisatie en deelnemers is al aardig gesloopt. Interview gedaan met Tom Coronel voor RTL. Heel relaxed en leuk, wordt waarschijnlijk maandag uitgezonden.

Een kennis van me het kamp op gekregen. Rene is met een vriend op reis in Argentinie en volgt de Dakar grotendeels. Hij wilde graag het bivak op en dat is niet zo simpel. Na lang wachten toch gelukt. Wij moesten op eens weg omdat opeens de route naar onze volgende plek toch wel erg lang leek te zijn.  Weinig rustdag. Hele middag, avond en deel van de nacht gereden. Bij vertrek regende het.

Kamp opgebouwd met andere tango (medische auto).

Wij hoorden bij de gelukkigen die meemochten naar Bolivia. Het is de eerste keer dat de Dakar Bolivia aandoet en omdat er een wat gebrekkige infrastructuur is zijn alleen de motoren naar Bolivia gegaan. De rest deed een rondje Salta en morgen komt het hele spul weer samen in Chili. Het was een ongelooflijk mooie tocht met geen meter asfalt. Ik weet niet of ze dat hebben in Bolivia, maar niet waar wij zitten.

Erg aardige en mooie mensen.

Dag 6: San Miguel de Tucuman – Salta

Nogal wat mensen zijn flink aangeslagen door de dood van een Belgische motorrijder.  Hij is na uitgebreide zoekacties gisteren gevonden bij zijn motor. Geen aanwijzingen voor een ongeval. Het GPS alarm is ook niet afgegaan. Hartaanval? Hyperthermie? Hij was een bekende en ervaren rijder. Ik heb hem ontmoet in december op de voorbereidingsdag in Parijs waar hij vertelde over de ervaringen van een rijder met de organisatie van de Dakar.

Wij stonden de hele dag weer op een vliegveld, hebben niets van de rally gezien en ook geen deelnemers of patienten.

We moesten een beetje doorrijden want ’s avonds gingen we uit eten op uitnodiging van onze baas van Mutuaide. Dit is de organisatie die voor de ASO het medisch gebeuren regelt.